Σε μια τριετή μελέτη των παραγόντων που περιορίζουν την απόδοση στους κολυμβητές μεγάλων αποστάσεων οι PUGH  και EDHOLM παρατήρησαν ποίκιλες αποκρίσεις στην βύθιση στο νερό με θερμοκρασία κάτω από 21 βαθμούς κελσίου. Το υποδόριο λίπος φάνηκε να παίζει σημαντικό ρόλο  στην θερμική μόνωση ενάντια στο κρύο νερό , επειδή οι παχύσαρκοι κολυμβητές (σωματικό λίπος 30%) μπόρεσαν να κολυμπήσουν για 6h 50 min  σε νερό στους 11,8 βαθμούς κελσίου  με ουσιαστικά καμία αλλαγή στην θερμοκρασία ορθού. Όμως οι κολυμβητές με σχετικά χαμηλό ποσοστό  λίπους (περίπου 10%) , παρουσίασαν πτώση της θερμοκρασίας ορθού στους 33,7 βαθμούς μετά από μόλις 30 λεπτά κολύμβησης σε αυτή την θερμοκρασία νερού.

Η μόνωση του σώματος ενάντιο στο ψύχος είναι η πιο εμφανής προστασία ενάντια στην υποθερμία . Το υποδόριο λίπος είναι μια άριστη πηγή μόνωσης .  Η θερμική αγωγιμότητα του λίπους (η ικανότητα του να μεταφέρεται η θερμότητα μέσα στο  λίπος ) είναι σχετικά χαμηλή, έτσι εμποδίζει τη μεταφορά θερμότητας από τους εν τω βάθει ιστούς στην επιφάνεια του σώματος. Οι άνθρωποι που έχουν περισσότερο λίπος συντηρούν την θερμοκρασία πιο αποτελεσματικά σε ψυχρό περιβάλλον.

Με αυτό το σενάριο « Το να έχεις λίπος είναι καλό »

Σε αυτό το σημείο γεννιέται η εξής απορία : για να κολυμπήσω σε κρύο νερό πρέπει να πάρω βάρος ;

Σε αντίθεση με τις έρευνες που προαναφέρθηκαν οι γρηγορότεροι κολυμβητές που διέσχισαν το στενό της Μάγχης σε ακραίες θερμοκρασίες δεν είχαν μεγάλη διαφορά σε βάρος από το μέσο ορό των κολυμβητών σε πισίνα . Παρόλο αυτά αν κάποιος θελήσει να βάλει βάρος είναι προτιμότερο να τρώει υγιεινά παρά να στραφεί στα γλυκά και στο junk food. Οι προαναφερθέντες κολυμβητές εστίασαν στο να εγκλιματιστούν στο κρύο νερό (κάνοντας προπόνηση σε  αντίστοιχες θερμοκρασίες ) παρά να κερδίσουν βάρος.

Πως αντέχουν όμως οι κολυμβητές με χαμηλά ποσοστά λίπους  να κολυμπούν σε κρύο  νερό για μεγάλη διάρκεια χωρίς να παθαίνουν υποθερμία;

Εάν ο μεταβολικός ρυθμός είναι χαμηλός , όπως στην ηρεμία, ακόμα και το ελαφρό δροσερό νερό μπορεί να προκαλέσει υποθερμία. Αλλά η άσκηση αυξάνει τον μεταβολικό ρυθμό και αντισταθμίζει μερικώς την απώλεια θερμότητας . Παραδείγματος χάριν αν και η απώλεια θερμότητας αυξάνεται όταν κάποιος κολυμπά με υψηλή ταχύτητα , ο ταχύτερος ρυθμός παραγωγής θερμότητας από τον μεταβολισμό αντισταθμίζει την αυξημένη μεταφορά θερμότητας. Σε έρευνα που έγινε οι δοκιμαζόμενοι με χαμηλό σωματικό λίπος (περίπου 8%) διατήρησαν σταθερή θερμοκρασία πυρήνα κατά την διάρκεια της άσκησης σε νερό με θερμοκρασία έως  17 βαθμούς κελσίου όταν αυξήθηκε ο μεταβολικός ρυθμός τους σε περίπου 15 kcal/min. Στην περίπτωση αυτή η θερμοκρασία του δέρματος τους υπολογίστηκε κατά μέσο όρο 17 βαθμούς μικρότερη από την θερμοκρασία πυρήνα . Όταν η άσκηση τελείωσε , το δέρμα τους θερμάνθηκε γρήγορα και η θερμοκρασία πυρήνα άρχισε να μειώνεται. Η κατάλληλη θερμοκρασία νερού για αγώνες και προπόνηση είναι μεταξύ 23,9 εως 27,8 βαθμούς.

Το παραπάνω συμπέρασμα συμπίπτει με τις συμβουλές επιβίωσης σε κρύο νερό από τον GLASER «ο άνθρωποι που κινδυνεύουν να βυθιστούν σε κρύο νερό είναι προτιμότερο να κολυμπήσουν έντονα όσο πιο πολύ μπορούν για όσο μπορούν παρά να παλεύουν να επιβιώσουν ακίνητοι . Ίσως θα είχαν σωθεί περισσότερες ζωές στο παρελθόν αν αυτό είχε γίνει κατανοητό» .

Άλλα τεκμηριωμένα χαρακτηριστικά, όπως  το μήκος και ο όγκος των άκρων σε σχέση με τον κορμό παίζει ρόλο στην ανοχή στο κρύο νερό . Οι ερευνητές αναφέρουν ότι Ένας άντρας με κοντά άκρα και ένα μεγάλο κορμό θα κρυώσει λιγότερο γρήγορα από έναν άντρα της ίδιας επιφάνειας αλλά με μακριά λεπτά άκρα και μικρό κορμό. Αυτή η παρατήρηση αναφέρεται στη σύγχρονη έννοια του λόγου επιφάνειας προς μάζα. Ο ρυθμός απώλειας της θερμότητας επηρεάζεται από την αναλογία του εμβαδού επιφάνειας του σώματος προς τη μάζα του σώματος.  Τα ψηλά και βαριά άτομα έχουν μικρή αναλογία εμβαδού επιφάνειας  προς μάζα σώματος, η οποία τα καθιστά λιγότερο επιρρεπή στην υποθερμία .Οι ερευνητές προτείνουν ότι η ανοχή στο  κρύο νερό σχετίζεται με το πάχος του υποδόριου λίπους  και υποδεικνύει ότι η αναλογία μάζα και εμβαδόν σώματος  μπορεί επίσης να  παίζουν ρόλο στη θερμορυθμιστική ρύθμιση. Επιπλέον, οι συγγραφείς δηλώνουν ότι το ανθρώπινο λίπος είναι καλύτερο μονωτικό από τον ανθρώπινο μυ. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό σωματικού λίπους, τόσο λιγότερο θερμικό ή μεταβολικό στέλεχος το άτομο θα διατηρήσει για να διατηρήσει την ομοιόσταση της θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια της οξείας έκθεσης στο κρύο.

Παρόλο αυτά , αν και οι έρευνες που έχουν γίνει για άσκηση στο κρύο νερό είναι λιγότερες σε σχέση με αυτές που πραγματοποιηθεί  σε κρύο αέρα , οι περισσότεροι κολυμβητές που ασχολούνται με την χειμερινή κολύμβηση καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο εγκλιματισμός είναι κάτι που τους βοήθησε να αντέξουν σε ακραίες συνθήκες .

Πηγή  : Pugh and Edholm’s » The Psysiology of Channel Swiimers »  A commentary